எஸ்.நயனகணேசன்
படப்பிடிப்பு:- துஷான்
“எமது பாடசாலையில் பல வருடங்களாக பெருமையடையக் கூடிய வகையிலான பெறுபேறுகள் ஈட்ட முடியாதுள்ளமை எமது சமூகத்தின் எதிர்கால கல்வியினை கேள்விக்குறியாக்கியுள்ளதென” குருணாகல் மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ள சரஸ்வதி தமிழ் வித்தியாலயத்தின் பழைய மாணவரும் பெற்றோர் ஆசிரியர் சங்கத்தின் செயலாளருமான எஸ.கதிர்காமநாதன் கவலை தெரிவித்துக்கொள்கின்றார்.
குருணாகல் மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ள மொத்த ஏழு பாடசாலைகளில் குஃசரஸவதி தம்ழ் வித்தியாலய தோட்ட பாடசாலையும் ஒன்று.
ஆங்கிலேயரின் ஆட்சிக்காலத்தில் இலங்கை பெருந்தோட்டங்களில் குடியமரச் செய்த பெருந்தோட்ட தொழிலாளர்களின் பிள்ளைகளை பராமரிப்பதற்காக முதன் முதலில் “பிள்ளை மடுவமாக” அதாவது பிள்ளை பராமரிப்பு நிலையமாக ஆரம்பிக்கப்பட்டது.பின்னர் 1948 ஆம் ஆண்டு அரச மயமாக்கப்பட்டது.ஆரம்பகாலத்தில் சுமார் முப்பது மாணவர்களுடன் இப்பாடசாலை ஆரம்பிக்கப்பட்டது.அதன் பிற்பட்ட காலப்பகுதியில் முன்னூறு மாணவர்கள் வரை அதிகரித்த அவ் எண்ணிக்கை தற்போது 140 மாணவர்களை கொண்டு இயங்குகிறது.ஆண்டு ஒன்று முதல் பதினோறாம் ஆண்டு வரை இப்பாடசாலையின் கல்வி நடவடிக்கைகள் மேற்கொள்ளப்பட்டு வருகிறது.
140 மாணவர்களை கொண்ட மாணவர்களிற்கு பதினொறு ஆசிரியர்கள் கடமையாற்றுகின்றனர்.அவர்களுள் முவர் ஆண்களாவார்கள்.அதேவேளை பத்து வருடத்திற்கு மேலாகவும் இப்பாடசாலையில் ஆசிரியர்கள் கல்வி கற்பித்து வருகின்றனர் என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது.
எஸ்.கதிர்காமநாதன் மேலும் கருத்து தெரிவிக்கையில் பாடசாலையின் கல்வித் தரம் பற்றி அதிபருடன் கதைக்குமத் போது ஆசிரியர் பற்றாக்குறையென்றே தெரிவிக்கின்றனர்.எமக்கு என்றைக்காவது பாடசாலையின் பௌதீக வளங்களை கட்டியெழுப்பிக் கொள்ளலாம்.வருடந்தோறும் வீழ்ச்சியுறும் மாணவர்களின் கல்வித்தரத்தினை கட்டியெழுப்புவதில் நாம் மிகுந்த அவதானத்தினை செலுத்துதல் வேண்டும்.இதனையே நாம் இன்று மேற்கொள்ளல் வேண்டும்.அத்துடன் இப்பாடசாலை மீது மேற்கொள்ளப்படும் அரசியல் தலையீடுகள் நிறுத்தப்படவேண்டுமெனவும் அவர் தெரிவித்தார்.
பல வருட காலமாக ஆசிரியர் பற்றாக்குறையில் இருந்து வந்த இ.ப்பாடசாலைக்கு கடந்த ஒரு வருட காலமாகவே ஆசிரியர் பற்றாக்குறை நிவர்த்தி செய்யப்பட்டுள்ளது என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது.பாடசாலையின் சிறந்த வளர்ச்சிக்கு சிறந்த வளமுகாமைத்துவம் இருத்தல் வேண்டும்.மாணவர்களுக்கு சிறந்த காலத்திற்கேற்ற சிறந்த தொழில்நுட்ப கல்வியினை பெற்றுக்கொடுத்தல் வேண்டும்.அத்துடன் பெற்றோர்களின் உற்சாகமின்மை காரணமாகவும் மாணவர்களின் கல்வித்தரம் வீழ்ச்சியடைவதற்கு காரணமாகவுள்ளது.”பாடசாலைக்கு சென்று வந்தால் மட்டும் போதும் என்ற நிலைப்பாட்டில் இப்பிரதேச மக்கள் இருந்து வருகின்றமையும்” மிகவும் கவலைக்குரியது.
மற்றும் இப்பாடசாலையில் சிறந்த முகாமைத்துவம் இன்மை காரணமாகவும் பாடசாலையின் அபிவிருத்தி பனிகள் தாமதமடைந்து வருவதாகவும் பாடசாலையின் பழைய மாணவர்கள் கருத்து தெரிவிக்கின்றனர்.
பழைய மாணவர்களினால் முன்வைக்கப்படுமம் இக்குற்றச்சாட்டுக்கள் தொடர்பாக கருத்துக் கேட்பதற்கு பாடசாலையின் அதிபரிடம் தொடர்பு கொள்வதற்கு பல தடவைகள் முயற்சித்தப்பொதும் அது கைக்கூடவில்லை.அதேவேளை பாடசாலைக்கு பல தடவைகள் நேரடியாக சென்று சந்திப்பதற்கு முயற்சித்தப்போதும் அதனை அவர் நிராகரித்து வந்தார் என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது.
பிள்ளைகளின் கல்வித்தரத்தை உயர்த்துவதில் அதிபர்,ஆசிரியர்கள்,பெற்றோர்கள்,நலன் விரும்பிகள்,அபிவிருத்திச் சங்கம் சகலரும் ஆக்கப்பூர்வமாக செயற்படுதல் வேண்டும். எமது எதிர்கால சந்ததியினரின் கல்வி முன்னேற்றத்தில் அக்கறை செலுத்தாமல் காலத்தை கடத்தி விட்டு பழன்னர் ஆசிரியர் பற்றாக்குறை என அரசாங்கத்தை குறை கூறுவதில் எத்தகையப்பிரநேஷயாசனமும் கிட்டப்போவதில்லை.
ஆசியர் தொழில் புனிதமானதொன்றாகும்.சம்பளத்துக்கு செய்யும் தொழிலாக இதனைக் கருதினால் அது சமூகத்திற்கும் எமக்கும் நாங்களே செய்யும் துரோகமாகும்.பாடசாலைகளில் கல்வி கற்கும் ஒவ்வொரு பிள்ளையையும் தமது சொந்த பிள்ளையாகக் கருதி அவர்களின் முன்னேற்றத்தில் அக்கறை காட்டி நல்லறிவை ஊட்டுவதற்கு ஒவ்வொரு ஆசிரியரும் கடமைபட்டிருக்கின்றனர்.தெய்வமாக கருதும் ‘குரு’மார்,அந்த மேன்மையை கொளரவத்தை பாதுகாத்து குறுகிய மனப்பான்மையில் செயற்படாது பறந்த மனதுடன் பணி புரிந்து நல்ல சந்ததியை உருவாக்கும் எண்ணத்தில் செயற்பட வேண்டியதன் அவசியத்தை சொல்லி வைக்கின்றோம்.
“எமது பாடசாலையில் பல வருடங்களாக பெருமையடையக் கூடிய வகையிலான பெறுபேறுகள் ஈட்ட முடியாதுள்ளமை எமது சமூகத்தின் எதிர்கால கல்வியினை கேள்விக்குறியாக்கியுள்ளதென” குருணாகல் மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ள சரஸ்வதி தமிழ் வித்தியாலயத்தின் பழைய மாணவரும் பெற்றோர் ஆசிரியர் சங்கத்தின் செயலாளருமான எஸ.கதிர்காமநாதன் கவலை தெரிவித்துக்கொள்கின்றார்.
குருணாகல் மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ள மொத்த ஏழு பாடசாலைகளில் குஃசரஸவதி தம்ழ் வித்தியாலய தோட்ட பாடசாலையும் ஒன்று.
ஆங்கிலேயரின் ஆட்சிக்காலத்தில் இலங்கை பெருந்தோட்டங்களில் குடியமரச் செய்த பெருந்தோட்ட தொழிலாளர்களின் பிள்ளைகளை பராமரிப்பதற்காக முதன் முதலில் “பிள்ளை மடுவமாக” அதாவது பிள்ளை பராமரிப்பு நிலையமாக ஆரம்பிக்கப்பட்டது.பின்னர் 1948 ஆம் ஆண்டு அரச மயமாக்கப்பட்டது.ஆரம்பகாலத்தில் சுமார் முப்பது மாணவர்களுடன் இப்பாடசாலை ஆரம்பிக்கப்பட்டது.அதன் பிற்பட்ட காலப்பகுதியில் முன்னூறு மாணவர்கள் வரை அதிகரித்த அவ் எண்ணிக்கை தற்போது 140 மாணவர்களை கொண்டு இயங்குகிறது.ஆண்டு ஒன்று முதல் பதினோறாம் ஆண்டு வரை இப்பாடசாலையின் கல்வி நடவடிக்கைகள் மேற்கொள்ளப்பட்டு வருகிறது.
140 மாணவர்களை கொண்ட மாணவர்களிற்கு பதினொறு ஆசிரியர்கள் கடமையாற்றுகின்றனர்.அவர்களுள் முவர் ஆண்களாவார்கள்.அதேவேளை பத்து வருடத்திற்கு மேலாகவும் இப்பாடசாலையில் ஆசிரியர்கள் கல்வி கற்பித்து வருகின்றனர் என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது.
எஸ்.கதிர்காமநாதன் மேலும் கருத்து தெரிவிக்கையில் பாடசாலையின் கல்வித் தரம் பற்றி அதிபருடன் கதைக்குமத் போது ஆசிரியர் பற்றாக்குறையென்றே தெரிவிக்கின்றனர்.எமக்கு என்றைக்காவது பாடசாலையின் பௌதீக வளங்களை கட்டியெழுப்பிக் கொள்ளலாம்.வருடந்தோறும் வீழ்ச்சியுறும் மாணவர்களின் கல்வித்தரத்தினை கட்டியெழுப்புவதில் நாம் மிகுந்த அவதானத்தினை செலுத்துதல் வேண்டும்.இதனையே நாம் இன்று மேற்கொள்ளல் வேண்டும்.அத்துடன் இப்பாடசாலை மீது மேற்கொள்ளப்படும் அரசியல் தலையீடுகள் நிறுத்தப்படவேண்டுமெனவும் அவர் தெரிவித்தார்.
பல வருட காலமாக ஆசிரியர் பற்றாக்குறையில் இருந்து வந்த இ.ப்பாடசாலைக்கு கடந்த ஒரு வருட காலமாகவே ஆசிரியர் பற்றாக்குறை நிவர்த்தி செய்யப்பட்டுள்ளது என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது.பாடசாலையின் சிறந்த வளர்ச்சிக்கு சிறந்த வளமுகாமைத்துவம் இருத்தல் வேண்டும்.மாணவர்களுக்கு சிறந்த காலத்திற்கேற்ற சிறந்த தொழில்நுட்ப கல்வியினை பெற்றுக்கொடுத்தல் வேண்டும்.அத்துடன் பெற்றோர்களின் உற்சாகமின்மை காரணமாகவும் மாணவர்களின் கல்வித்தரம் வீழ்ச்சியடைவதற்கு காரணமாகவுள்ளது.”பாடசாலைக்கு சென்று வந்தால் மட்டும் போதும் என்ற நிலைப்பாட்டில் இப்பிரதேச மக்கள் இருந்து வருகின்றமையும்” மிகவும் கவலைக்குரியது.
மற்றும் இப்பாடசாலையில் சிறந்த முகாமைத்துவம் இன்மை காரணமாகவும் பாடசாலையின் அபிவிருத்தி பனிகள் தாமதமடைந்து வருவதாகவும் பாடசாலையின் பழைய மாணவர்கள் கருத்து தெரிவிக்கின்றனர்.
பழைய மாணவர்களினால் முன்வைக்கப்படுமம் இக்குற்றச்சாட்டுக்கள் தொடர்பாக கருத்துக் கேட்பதற்கு பாடசாலையின் அதிபரிடம் தொடர்பு கொள்வதற்கு பல தடவைகள் முயற்சித்தப்பொதும் அது கைக்கூடவில்லை.அதேவேளை பாடசாலைக்கு பல தடவைகள் நேரடியாக சென்று சந்திப்பதற்கு முயற்சித்தப்போதும் அதனை அவர் நிராகரித்து வந்தார் என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது.
பிள்ளைகளின் கல்வித்தரத்தை உயர்த்துவதில் அதிபர்,ஆசிரியர்கள்,பெற்றோர்கள்,நலன் விரும்பிகள்,அபிவிருத்திச் சங்கம் சகலரும் ஆக்கப்பூர்வமாக செயற்படுதல் வேண்டும். எமது எதிர்கால சந்ததியினரின் கல்வி முன்னேற்றத்தில் அக்கறை செலுத்தாமல் காலத்தை கடத்தி விட்டு பழன்னர் ஆசிரியர் பற்றாக்குறை என அரசாங்கத்தை குறை கூறுவதில் எத்தகையப்பிரநேஷயாசனமும் கிட்டப்போவதில்லை.
ஆசியர் தொழில் புனிதமானதொன்றாகும்.சம்பளத்துக்கு செய்யும் தொழிலாக இதனைக் கருதினால் அது சமூகத்திற்கும் எமக்கும் நாங்களே செய்யும் துரோகமாகும்.பாடசாலைகளில் கல்வி கற்கும் ஒவ்வொரு பிள்ளையையும் தமது சொந்த பிள்ளையாகக் கருதி அவர்களின் முன்னேற்றத்தில் அக்கறை காட்டி நல்லறிவை ஊட்டுவதற்கு ஒவ்வொரு ஆசிரியரும் கடமைபட்டிருக்கின்றனர்.தெய்வமாக கருதும் ‘குரு’மார்,அந்த மேன்மையை கொளரவத்தை பாதுகாத்து குறுகிய மனப்பான்மையில் செயற்படாது பறந்த மனதுடன் பணி புரிந்து நல்ல சந்ததியை உருவாக்கும் எண்ணத்தில் செயற்பட வேண்டியதன் அவசியத்தை சொல்லி வைக்கின்றோம்.
No comments:
Post a Comment